"هنوزم همونم"

قسم خورده بودم که دیگه

از عشق تُو شعری نخونم

قسم خورده بودم به اسمت

قسم خورده بودم نمونم

بدونِ تُو رفتم،شکستم

بدونِ تُو رفتم،بریدم

نمی خوام غرورم ببازه

بدونی چه زجری کشیدم

"تحمل"

تحمل کن منُ بازم

زیاد اینجا نمی مونم

مزاحم بودمُ هستم

خودم اینارُ می دونم

تحمل کن اگه گاهی

زیادی عاشقت می شم

اگه با خواهش و گریه

می گم بازم بمون پیشم

"دوباره"

جای اسم نازنینت

توی بغض این ترانه

می شینه قطره ی اشکی

که تُو رُ کرده بهانه

همه واژه ها می لرزن

توی کهکشونِ اسمت

واسه ی رگای تشنه م

همصدای خونِ اسمت